Wat we verwachten,
bepaalt wat we zien…

Voor de meeste mensen is de vakantie
weervoorbij, ook voor mij en mijn gezin.
Toch gaan mijn gedachten regelmatig
terug.
De eerst heel erg warme vakantie week
zorgde voor heel wat rust. Mijn lichaam
en hoofd moesten na de gebruikelijke
voorpret/vakantiestress nog wennen aan
het ‘lome leven’.
Liggen in een hangmat, luisteren naar de
beek in de achtertuin met het uitzicht
op witte koeien, die de schaduw zoeken
onder een boom. Zo rustig schommelend
schieten mijn gedachten terug in de tijd.
Als kind zit ik met mijn ouders, broertjes
en zusje aan tafel een boterham te eten.
We kibbelen wat af, want de hagelslag
is op. Mijn moeder zegt:”Waarom nemen
jullie geen ‘boterham met tevredenheid’?”
We kijken haar met grote ogen aan;
geen idee waar ze het over heeft.
Jaren later kan ik nog steeds genieten
van een ‘boterham met tevredenheid’,
als ik het warme broodje van de bakker
met boter besmeer en uit mijn vuistje
eet. Een ‘boterham met tevredenheid’
kunnen we allemaal goed gebruiken,
nu het woord ‘crisis’ centraal staat in de
‘verkiezingswaan’ van de dag.
Als tegenwicht wil ik elke dag een ’boter-
ham met tevredenheid’ eten, in welke
vorm dan ook. De glimlach van het kind,
dat ik voorbij loop, omdat het haar is
gelukt touwtje te springen.
Mijn puberzoon, die mij na een boze bui
spontaan een knuffel geeft. De prachtige
veldbloemen in de berm, als ik langs fiets.
De meneer, die in de nacht weer rustig
wordt, als ik bij hem zit en zijn hand
vasthoud.
Zomaar een lief kaartje in de brievenbus.
Een heel brood ‘tevredenheid’ als tegen-
wicht voor de ‘crisis’!