Zelfmoord

‘s Avonds haal ik zijn medicijnen uit een
kluisje op kantoor voor ik naar hem toe
rijd.
Als hij de deur open doet merk ik, dat
hij gedronken heeft. Zodra ik op een
stoel zit en vraag hoe het met hem gaat,
begint hij te praten. Hij baalt van de
situatie dat ik hem medicijnen kom
brengen. Hij is het niet eens met zijn
psychiater. Hij kent immers het klappen
van de zweep, jarenlang is hij huisarts
geweest, tot het echt niet meer ging.
Hij is een ervaringsdeskundige op het
gebied van schizofrenie, niet alleen bij
hem, ook in zijn familie komt dit feno-
meen vrij frequent voor. Hij weet dat
wij de opdracht hebben gekregen hem
zijn medicatie te brengen, omdat zijn
psychiater bang is voor zelfmoord.
Hij kijkt mij met grote ogen aan
en zegt: “Daar hoef je dus niet bang
voor te zijn.” Je denkt toch niet dat ik
door mijn zelfdoding ook nog mijn laat-
ste centen bij mijn ex-vrouw in ga le-
veren, om de dooie dood niet. Met een
glimlach op zijn gezicht laat hij mij uit.