Een warm bad

Een druilerige herfstdag. Zo’n dag, waarop
ikhet liefst ’s avonds thuis blijf, gordijnen
dicht, kaarsjes aan, met elkaar eten en
later op de avond genieten van een warm
bad. Vanavond komt daar niets van terecht.
Zo snel mogelijk de auto in, aansluiten in
de rij, op weg naar een avond voor zorg-
verleners waar aan ik een bijdrage mag
leveren. De avond begint met het aan
elkaar voorstellen, terwijl iedereen wordt
voorzien van koffie of thee. Ik ben reuze
benieuwd wat deze avond gaat brengen?
Men kijkt elkaar nog wat afwachtend aan.
Als men later op de avond met elkaar in
gesprek gaat over‘zorg verlenen’ is de
afwachtende houding als bij toverslag
verdwenen. Er worden ervaringen gedeeld,
gedachten uitgesproken, meningen in de
groep uitgewisseld, tips gegeven, men
raakt niet uitgepraat. Wat ik zie zijn
allemaal en- thousiaste groepjes zorg-
verleners, die met hart en ziel spreken
over hun vak. Betrokken mensen, voor-
zien van levens ervaring, de meesten
niet meer zo piep, maar met nog steeds
een heel groot hart voor de zorg, waar-
bij hun cliënten centraal staan!
Als je zo’n zorgverlener aan je bed krijgt,
moet het wel voelen als een warm bad!