Oogcontact

Ze is van mijn leeftijd, heeft ook twee
jongens en een man…. en ze gaat binnen-
kort dood. Ze is doof, als ik met haar wil
praten, moet ze mijn gezicht van dichtbij
zien, zodat ze kan liplezen.
Ik realiseer mij opeens hoe vaak ik praat
terwijl ik handel. Nu kan ik niet even
wegkijken, als het me teveel wordt.
In de rapportage van de psycholoog
lees ik, dat ze heel erg bang is om in
een kist te liggen.
De hele dag vraag ik me af, of ik over
dit onderwerp met haar zou durven
praten.
De volgende avond toch opeens de
stoute schoenen aangetrokken.
Ik geef aan dat ik iets wil zeggen, wat
heel moeilijk voor haar maar ook voor
mij is.
Als ze niets meer wil horen zal ze haar
vinger op mijn lippen leggen. Ik zeg
haar dat ze niet in een kist hoeft, maar
ook kan kiezen voor een lijkwade.
Blij en verdrietig tegelijk legt ze haar
vinger op mijn lippen. Het is goed zo.
Trots op ons allebei verlaat ik haar huis.