Luisteren en respect

Hij is een keurige heer van in de tachtig.
Ik kom naar z’n stomazakje kijken. Nooit
ziek geweest en nu weet hij, dat hij
binnenkort dood gaat. Hij vertelt de
geschiedenis van z’n leven, terwijl
ik bij z’n bed zit. Hij had zo graag willen
studeren, naar de universiteit willen
gaan. Maar na de oorlog moest je in
dienst en heeft hij carrière gemaakt bij
de marechaussee. Kinderen gekregen
samen met zijn vrouw, die gelukkig
allemaal goed terecht zijn gekomen.
Z’n vrouw is vijf jaar ge leden onver-
wacht overleden. Geen tijd voor
afscheid…wat een verdriet. Geen tijd
om te zeggen, hoezeer hij haar be-
wonderde, hoeveel hij van haar hield.
De eenzaamheid, die hem elke dag
confronteert met wat hij zo gewoon had
gevonden en nu zo bijzonder bleek te
zijn. Zij was er altijd voor hem. Gelukkig
kan hij wel praten met z’n kinderen en
talloze vrienden en kennissen. En nu
moet hij zelf van iedereen afscheid
nemen. Hij verlangt naar zijn vrouw,
maar hangt ook nog heel sterk aan het
leven. Bij het afscheid geeft hij mij het
volgende mee:”Meisje als je blijft
luisteren met respect dan kun je veel
voor anderen betekenen”.

Een week geleden zat ik weer aan z’n
bed. Even samen zonder bezoek. Hij
huilt, fysiek heeft hij zoveel moeten in-
leveren de laatste tijd. Zijn hand speelt
gedachteloos met mijn haar. Alles is al
gezegd; Met luisteren en respect kom
je een heel eind in het leven.