Erkenning: van labbekak tot iedereen is
van de wereld en de wereld is van
iedereen

Woensdag 24 juni: de dag dat mijn
“oma’tje” jarig zou zijn. Woensdag
24 juni 2015 is de dag waarop uitkering-
strekkers labbekakken worden genoemd….

Woensdag 24 juni 2015: de dag waarop
naar buiten komt dat de zanger Thé Lau is
overleden. De dag waarop met name heel
veel BN-ers van zich laten horen hoe zij de
dood op 62-jarige leeftijd van Thé
betreuren. Iedereen heeft zo zijn verhaal.

Ondertussen biedt de BN-er voor zijn
labbekak-uitspraak excuses aan, wel of
niet gemeend, maar de druk van de media
is groot. Iedereen is van de wereld en de
wereld is van iedereen. Als er iets is wat
we de afgelopen tijd hebben kunnen leren
van Thé Lau is het wel het belang van
erkenning.
Er werd pas echt naar hem/zijn teksten
geluisterd toen bleek dat hij niet meer
lang te leven had. In zijn leven kreeg
hij in het licht van de dood de zo
broodnodige erkenning.

Ik denk aan mijn oma’tje die op haar
verjaardag bezoek kreeg van alle mensen
waar ze belangrijk voor was. In de loop
der jaren toen ze al lang de leeftijd der
zeer sterken had bereikt, werd het clubje
dat haar bezocht steeds kleiner.
Toch deed zij er alles aan om positief
in het leven te blijven staan. Erkenning,
voor ons allemaal zo broodnodig.
Erkenning voor wie we zijn, wat ons
bezighoudt.

Want iedereen is van de wereld en
de wereld is van iedereen.